Ara (IF) Frekans; Elektronik mühendisliğinde alıcı ve verici cihazlarında kullanılan bir sinyal türüdür. Ara frekans sinyali İngilizce’de IF, Almanca’da ise ZF olarak gösterilir. Türkçe’de ise ö şeklinde gösterilmektedir. Ancak AF kısaltmasının pek çok devre şamasında aynı zamanda ses sinyalinin kısaltması olarak da kullanıldığını bilmekte fayda vardır. Radyo frekans sinyali ise bütün dillerde RF olarak tanımlanmaktadır.
Ara frekans kullanmadan, yani doğrudan modülasyon yaparak elektronik iletişim kurmak mümkündür. Ama ara frekansın pek çok avantajı vardır. Gerek vericide ve gerekse alıcıda modüleli taşıyıcı sinyalin çeşitli yükselteçlerden, sınırlayıcı devrelerden ve filtrelerden geçmesi gerekir. Ancak radyo frekansın çok yüksek olması halinde, bu gibi işlemleri yapmak çok güçtür. Bu sebepten söz konusu işlemler nispeten düşük frekanslı ara frekans sinyalinde yapılmaktadır. Elektronik devreler her frekansta aynı verim ile çalışamazlar. Bu sebepten devreler ara frekansta en iyi çalışacak şekilde üretilirler ve bu sayede, radyo frekans ne olursa olsun, sistemin performansının her zaman hemen hemen eşit olması sağlanır. Farklı istasyonlara ait radyo frekans sinyalleri alıcının anteninden girerler. Alıcının seçici olması, yani bu sinyallerden sadece birini seçmesi gerekir. Seçme işlemi için ara frekansta radyo frekansa göre çok daha etkili olarak yapılabilir.
Kullanılan bazı ara frekanslar;
- Genlik modüleli (GM,AM) radyo yayını : 451 veya 455 kHz
- Frekans modüleli (FM) radyo yayını: 455 kHz , 10.7 veya 21.3 MHz
- TV yayını : 38.9 Mhz (görüntü için) ve 33.4 MHz (ses için)
- Radyo link : 70 MHz
- Uydu yayıncılığı (DBS) : 950-2150 Mhz
Ara frekans fikrinin babası Kanadalı mühendis Reginald Fessenden (1866-1932) dir. Ancak ilk başarılı uygulama aynı zamanda frekans modülasyonunu da geliştiren Amerikalı mühendis Edwin Howard Armstrong’tur. (1890-1954) Armstrong bu sistemi Birinci Dünya Savaşı sırasında alıcı cihazlarda ve istihbarat amacıyla geliştirmiştir.
Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Ara_Frekans